Kalwaria Pakoska

Pakość przyciąga pielgrzymów z różnych zakątków kraju. Kalwaria Pakoska, zwana Kujawską Jerozolimą, jest drugą, najstarszą (po Zebrzydowskiej) kalwarią w Polsce. Stanowi ona zespół 24 kaplic i kościoła Ukrzyżowania.

Jej budowę w 1628 r. zapoczątkował miejscowy proboszcz ks. Wojciech Kęsicki. Wzorując się na szlakach jerozolimskich, zrekonstruował on drogę Chrystusa na Golgotę z podziałem na Drogę Pojmania i Drogę Krzyżową. Niezwykle ważne było dokładne odzwierciedlenie odległości pomiędzy poszczególnymi stacjami, nawiązujące do topografii świętego miasta. Pomocne okazały się wskazówki zawarte w dziele holenderskiego mnicha Andrychomiusza. Fundatorem kalwarii była rodzina Działyńskich, która ofiarowała ziemię, na której wytyczono drogi i stacje Męki Pańskiej. Po śmierci ks. Kęsickiego w 1647 r. opiekę nad kalwarią przejęli, sprowadzeni do Pakości w 1631 r., franciszkanie i sprawują ją do dnia dzisiejszego.

W 2018 r. Kalwaria Pakoska ustanowiona została Archidiecezjalnym Sanktuarium Męki Pańskiej. Jego sercem jest, wzniesiony przez franciszkanów, kościół pw. św. Bonawentury, w którego wnętrzach przechowywana jest relikwia Krzyża Świętego – obecnie największa jej cząstka w Polsce. Kościół, nie należący do zespołu kalwaryjskiego, wybudowany został na ruinach XIV-wiecznego piastowskiego zamku, którego pozostałości widoczne są do dzisiaj.